Een half jaar geleden werd ik gebeld door de politie. Gelukkig met goed nieuws: mijn fiets was teruggevonden. Anderhalf jaar eerder was m’n stadsfiets namelijk bij Station Gouda gestolen. En ik had netjes aangifte gedaan. “Een zwarte Cortina met zo’n bruin zadel, ja…”, Tijdens het telefoongesprek stelde de dienstdoende agent een aantal ‘controlevragen’ en ik blijk inderdaad de eigenaar van de fiets. “Leuk nieuws, wanneer kan ik hem ophalen?” vroeg ik direct. Daarover zou ik snel bericht krijgen.
Paarse krokodil
Je snapt het al, ik heb mijn fiets nog steeds niet terug: het is een soort paarse krokodil geworden. Iedereen die ik spreek staat me allerhartelijks te woord maar communicatief en procesmatig zie ik nog wel wat verbetermogelijkheden.
Hoe ging het verder? Na een paar weken belde ik zelf de politie maar eens op om te vragen wanneer ik mijn fiets kon ophalen. “Tsja, ‘erg ongebruikelijk’ maar de verdachte laat de zaak voorkomen.”
Brief
Een paar weken later ontvang ik een brief van het ‘Arrondissementparket Den Haag’, ‘onderdeel Slachtofferzorg OM’ met ‘Slachtofferloket Den Haag’ als contactpersoon. De verdachte “heeft bekend uw eigendommen te hebben gekocht, terwijl de verdachte kon weten dat deze spullen van diefstal afkomstig waren”. Hij moet voor de politierechter in Gouda verschijnen en ik mag er bij zijn. Fijn dat de brief een routebeschrijving naar het Paleis van Justitie in Den Haag bevat…
Ik moet overigens ook een ‘wensenformulier’ terugsturen anders “ga ik ervan uit dat u verder geen informatie en/of schadevergoeding wenst”. ‘Ik wil mijn fiets terug’ is helaas geen optie die ik kan aanvinken maar ik kan wel op de hoogte gehouden worden van de zaak. Gelukkig…
Contactpersoon
Een paar weken na de zitting (waar ik helaas niet bij kon zijn) neem ik zelf contact op met mijn contactpersoon ‘Slachtofferloket Den Haag’ om te vragen naar de status. We zijn inmiddels drie maanden verder. De brief met het ‘afloopbericht’ blijkt aangemaakt en is onderweg. Een paar dagen later ontvang ik inderdaad de brief:
- “De verdachte is veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van 300,00 euro subsidiair 6 dagen hechtenis alsmede een gevangenisstraf voor de duur van 2 weken voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren.”
Subsidiair? En is hechtenis iets anders dan gevangenisstraf? En wat was voorwaardelijk ook alweer? Ik ben vast niet de enige die even moet googlen om er achter te komen wat er nu precies staat. In ieder geval staat er niets over mijn fiets . Via het slachtofferloket kom ik weer uit bij de politie die aangeeft dat ze mijn fiets hebben maar dat “de verdachte geen officieel afstand heeft gedaan van de gestolen eigendommen”. Het is raadzaam om weer contact op te nemen met “het OM”. En die verwijzen me, je raadt het al, toch weer naar de politie. Daar is de boodschap: “Een collega gaat het voor u uitzoeken maar verwacht niet binnen een uur reactie – er kunnen best een paar werkdagen overheen gaan.”
En ik dan?
De vraag is of het niet anders en sneller kan. De fiets is in beslag genomen, de dader heeft bekend, de fiets blijkt van mij en de rechter heeft de verdachte beboet. Maar al die tijd staat mijn fiets ergens bij een politiebureau in Gouda. Natuurlijk is een zorgvuldige procedure belangrijk maar mag ‘het slachtoffer’ ook wat meer aandacht? Het lijkt steeds om de dader en het proces te draaien.
- Is het niet mogelijk om eerst die fiets terug te geven en dan alle bureaucratische rompslomp af te handelen? Hier is uw fiets meneer, wij zorgen ervoor dat de dader berecht wordt en dat hij ook officieel afstand doet van uw fiets…
- Ook minder cryptisch taalgebruik is wenselijk, zodat het slachtoffer ook alles begrijpt. Duidelijkere en vooral begrijpelijkere correspondentie kan écht.
- Kan iemand vooraf ook uitleggen hoe en waarom dit traject er zo uit ziet?
- Een nauwere samenwerking tussen de politie en het Openbaar Ministerie lijkt sowieso geen overbodige luxe. En is het echt zo lastig om een doorlooptijd af te geven?
Enfin, het is maar een simpele fietsdiefstal. Maar na vijf maanden wacht ik al weer een week op een telefoontje. Ik ben echter een beetje bang dat er geen simpel antwoord komt. En het enige dat ik wil is mijn fiets terug.
Peter van Apeldoorn
